Veroline Vanderbeek is de laatste telg van een eeuwenoude banketbakkersfamilie van zeven generaties. Ze wil geen bakker zijn, maar actrice en staat op het punt de familietraditie te doorbreken. Ze voelt zich schuldig: niet alleen tegenover haar familie, maar ook tegenover de traditie waarvan ze de schoonheid onderkent. Deze breuk is de trigger voor haar eerste voorstelling Het groeien van de bomen.
concept
Veroline Vanderbeek
tekst
Het groeien van de bomen: Pieter De Buysser
Telg: Veroline Vanderbeek
spel
Kenneth Cardon, Janne Coonen, Rino Sokol, Milan Vandierendonck, Veroline Vanderbeek
coach
Willem De Wolf
scenografie
Pierre Coric
techniek
Eva Dermul
kostuum
Jolien Segers
productie
venus&oaks
coproductie
Kultuurfaktorij Monty, kunstencentrum nona
met de steun van
Robin vzw, RADAR Mechelen, stad Antwerpen, stad Mechelen
met dank aan
Unizo, Koninklijk Conservatorium Antwerpen, Link, Patisserie Vanderbeek
In dit magisch-realistisch stuk onderzoekt Veroline Vanderbeek wat het betekent om vakman te zijn. Zowel voor de toneelspeler als voor de banketbakker geldt het belang van herhaling: een toneelspeler repeteert, een banketbakker herhaalt zijn recepten. Is acteren ook een ambacht? En zijn kunstenaars ambachtslui?
Samen met Janne Coonen, Kenneth Cardon, Rino Sokol en Milan Vandierendonck vormt Veroline Vanderbeek een gelegenheidscollectief. In een tweeluik brengen ze de toneeltekst Het groeien van de bomen van Pieter De Buysser - over een dochter die zich verzet tegen haar ouders - en Verolines zelfgeschreven monoloog telg.
De voorstelling speelt zich af daar waar het wringt tussen het ambacht in de kunst en de kunst in het ambacht, tussen de schoonheid van een traditie en het verzet tegen diezelfde traditie, tussen het belang en de beperking van de herhaling.
