Feiten zijn feiten, en laat niemand u iets anders vertellen.
Maar hoe interessant, deerniswekkend of belangrijk de feiten ook zijn: ‘feitelijkheid’ is geen kunst.
Een kunstenaar die aan feiten doet, is geen kunstenaar.
Kunstencentrum nona doet aan verhalen.
Nona heeft een zwak voor kunstenaars die vanuit noodzaak vertellen, die een unieke kijk op de wereld delen, in een vorm die verrast, verwart en liefst allebei. Artiesten die de grens tussen de wakkere wereld en die van de droom bewandelen. Die vertellen over de onder- en de bovenwereld op zo’n manier dat je niet meer weet wat boven of onder is.
Artistieke expressie is het verhalen van het onderbewuste, van onze dromen en nachtmerries. Het toont de wereld hoe die is, en is tegelijk een repetitie om ons voor te bereiden op wat ons te wachten staat. Daarom zijn muziek, theater, dans, beeldende kunst en alle kunstvormen daartussen zo belangrijk in een mensenleven. Daarom moeten we verhalen steeds opnieuw vangen en smeden, vertellen en weer doorvertellen. De neurowetenschapper Antti Revonsuo spreekt over ‘Threat Simulation Theory’: dromen en nachtmerries zijn simulaties om te leren omgaan met wat nog komen moet. Maar waar de droom een individuele beleving is, zijn verhalen een middel om dromen samen te delen.
““De kern van de waarheid was, verhalen was alles en alles was verhalen. Iedereen vertelde verhalen. Het was een manier om te zeggen wie ge waart in de wereld. Het was het begrijpen van uzelf. Het was het aan uzelf laten weten dat ge begreep hoe de wereld draait, op de juiste manier en op een manier die niet zo juist was.”
- Harry Crews
Een eerste, gemeenschappelijke en waargebeurde droom die we dit seizoen delen, is die van een fusie: tussen kunstencentrum nona, theatergezelschap Abattoir Fermé en muziekplatform JazzLab. Abattoir Fermé is, intussen al een kwart eeuw, de verteller bij uitstek. Boud en onbevreesd, instant herkenbaar en eeuwig uniek. JazzLab speurt al dertig jaar naar de rode draden in de Belgische jazz: een ongemeen boeiende mozaïek, met dominante figuren en stromingen, maar ook eigenaardigheden en einzelgängers. Ook de Contour Biennale voor Bewegend Beeld, het jazzfestival BRAND!, onze openluchthappening BROEK en huisartieste Maja Westerveld schrijven spannende nieuwe hoofdstukken in ons fusieverhaal. En uiteraard verwelkomt nona oude bekenden met nieuwe titels, en begeleiden én presenteren we zij die (nog) op zoek zijn naar hun eigen signatuur.
Mechelen is essentieel in nona’s verhaal en we blijven ons volop engageren voor de Mechelaar. Daarom is nona de trotse intendant van het stadsfestival Construct Europe. In 2024 kijken we kritisch naar het verhalenboek van Europa en bedenken we nieuwe hoofdstukken voor ons oude continent.
Ook naast het festival mikken we breed op de wereld en alles daarbinnen, daarbuiten, daaronder en daarnaast. Via muziek, dans en beeldende kunst halen we de wereld naar Mechelen en via de internationale coproducties van Abattoir Fermé en het netwerk van JazzLab presenteren we Mechelen in de wereld.
Ons nieuwe, gemeenschappelijke verhaal laat zich schrijven terwijl je het leest. Met kunstenaars die de pen vasthouden en die zweren bij ambacht, auteurschap en authenticiteit. We dromen in kleuren waarvan we het bestaan niet eens wisten. We verzinnen, schrijven en vertellen uit het hart, uit de buik, met verve en met moed, met inkt en modder, met andere tanden in, vanuit bed, met alleen koffie, bij het licht van één lamp en dat van de maan, met een kat in het donker die een muis verslindt en een tas koude koffie om drie uur ’s nachts, met in de verte een vos die jankt en het gehoest van de buurman die in zijn tuin een sigaret smoort.
“Aan ’t eind, zijn we allemaal verhalen,” zei Steven Moffat.
Laat niemand u iets anders vertellen.