In de zomer van 1816 huren Lord Byron en Dr. Polidori de beruchte Villa Diodati aan het meer van Genève. Ze verwachten vrolijk bezoek van Percy en Mary Shelley, maar het zomeruitje valt al snel in het water. Een eindeloze nacht trekt traag over het Europese vasteland. Buiten regent het zwarte as en de temperaturen kruipen langzaam onder nul. Uit pure verveling begint het gezelschap dan maar te griezelen. Byron en Polidori bedenken de vampier; Mary schrijft het begin van Frankenstein; Percy valt flauw en staakt zijn poging. Want wat als hun monsterlijke hersenspinsels een eigen leven beginnen te leiden?
van en met
KRAPP (Mats Vandroogenbroeck, Timo Sterckx, Nona Demey Gallagher) en Greet Jacobs
tekst
Mats Vandroogenbroeck
vormgeving en kostuum
Lotte Boonstra
coaching
Luc Nuyens
muziek
Sam Serruys
partners
CAMPO, Arenberg, De Grote Post, Festival Cement, de Roovers
in samenwerking met
Cultuurcentrum Mechelen
“We zullen elk van ons een spookverhaal schrijven”, zei Lord Byron en zijn voorstel zette onze rusteloze geesten in vuur en vlam.
Die nacht borrelden onze diepste angsten op, zoals inkt in water.
We waren met zijn vieren. We startten allen met schrijven.
De nobele Byron droomde van mensen die elkaar vlees voederden.
De arme Polidori was zijn geelachtige tanden al aan het likken.
Percy brulde dat zijn tepels zich tot twee, starende ogen aan het omvormen waren.
En ik, de stille Mary, was een arm van een vrouw aan een mans rottende bovenlichaam aan het stikken.
Plots begonnen de halfbeschreven bladzijden vlak voor onze neus uit elkaar te vallen. En realiseerden we ons dat er vanachter de scheurtjes iets huiveringwekkends naar ons aan het kijken was …
- Fragment uit het verloren dagboek van Mary Shelley
Op de laatste editie van Theater aan Zee mochten Nona Demey Gallagher, Mats Vandroogenbroeck en Timo Sterckx al De Jong Theaterschrijfprijs van Sabam For Culture in ontvangst nemen. Deze bekroning voor jonge theatermakers die zelf in de pen kruipen, ging naar hun vorige productie Through the looking-glass (and what we found there). De jury loofde de tekstuele intelligentie en de ongebreidelde fantasie waarmee dit straffe taalspel werd gevisualiseerd.
"Met extatisch spel geven de spelers hun personage vorm ... Deze voorstelling klauwt zich ontegenzeggelijk in je vast"
Theaterkrant.nl
