De titel Screws verwijst naar het gelijknamige album van muzikant en componist Nils Frahm. In 2011 brak Frahm enkele vingers waardoor hij niet langer piano kon spelen. In deze periode stond echter de opname van een nieuw album gepland. Uiteindelijk besloot Frahm om een muziekstuk op te dragen aan elke vinger waarmee hij wél nog kon spelen.
concept
Alexander Vantournhout
performers
Petra Steindl, Josse De Broeck, Felix Zech, Hendrik van Maele, Emmi Väisänen, Alexander Vantournhout
choreografisch oog
Anneleen Keppens
constructeur
Willy Cauwelier
muziek
Nils Frahm
choreografische hulp
Anneleen Keppens, Martin Kilvady
reflectie/dramaturgie
Séba Hendrickx
techniek
Rinus Samyn, Bram Vandeghinste, Jef Delva
foto’s
Stanislav Dobak
kostuums
Anne Vereecke
coproductie
Vooruit Gent (BE), PERPLX, Marke (BE), MA, Montbeliard (FR), Mira Miro (Gent)
residenties
Vooruit, Gent (BE), STUK, Leuven (BE), Platforme 2 Pôles Cirque en Normandie / La Brêche, Cherbourg / Cirque-Théâtre d’Elbeuf (FR), Theater op de Markt, Neerpelt (BE), Subsistances, Lyon (FR), P.A.R.T.S, Brussel (BE), Circuscentrum, Gent (BE), De Warande, Turnhout (BE), Wood Cube, Roeselare (BE), Cultuurcentrum Brugge (BE), Workspace, Brussels (BE), MA, Montbéliard (FR), Circa, Auch (FR)
met dank aan
Bauke Lievens, Lore Missine, Veerle Mans, Ann Overbergh
met de steun van
de Vlaamse regering
productie
NOT STANDING vzw
in samenwerking met
Cultuurcentrum Mechelen
Grote choreografen
Screws is een samenstelling van microperformances die op verschillende locaties plaatsvinden. Tijdens de voorstelling ontdek je als toeschouwer de ruimtes en bekijk je elke performance vanuit een specifieke hoek. Inspiratie voor dit concept haalde Vantournhout onder meer bij grote choreografen als Trisha Brown, Merce Cunningham en Johann Le Guillerm.
Relatie lichaam-object
Met dit project breit Alexander Vantournhout een vervolg aan zijn bevraging over de relatie tussen lichaam en object. Deze thematiek kwam reeds uitvoerig aan bod in Vantournhouts eerdere creaties. In ANECKXANDER gebruikte hij bijvoorbeeld objecten om zijn zwakheden en disproporties te corrigeren: schoenen met plateauzolen om zijn korte benen te camoufleren, bokshandschoenen om zijn polsen te beschermen. Vaak met omgekeerd effect. Raphaël was dan weer een geforceerd duo voor/van twee lichamen: het ene de actieve animator, het andere het passieve object. De vraag die de kijker zich mocht stellen: Zal de manipulator tot object verworden? Of zal het inerte lichaam nooit in staat zijn om zijn status van object te overstijgen? Deze vraagstelling komt terug in Screws: kan de dans- of circusartiest zijn lichaam objectiveren door het manipuleren van het object?
