Verborgen in de Stille Oceaan ligt het kleine eiland Nauru, ooit Pleasant Island genoemd door Europese ontdekkingsreizigers. De geschiedenis van deze plek lijkt een parabel van onze moderne tijd. Na de ontdekking van een enorme fosfaatvoorraad in de grond, werd het eiland onder Australisch toezicht in snel tempo omgespit en leeg gegraven. Tot alle natuurlijke rijkdom was uitgeput en er niets meer overbleef.
van
Silke Huysmans & Hannes Dereere
productie
CAMPO
coproductie
Kunstenfestivaldesarts, Spring Festival Utrecht, Beursschouwburg, Kunstenwerkplaats Pianofabriek, Veem House For Performance, Theaterfestival SPIELART München & De Brakke Grond
residenties
Beursschouwburg, De Grote Post, KAAP, Kunstencentrum Buda, Kunstenwerkplaats Pianofabriek, LOD, STUK, & Veem House for Performance
met dank aan
alle gesprekspartners in Nauru
"Nauru biedt ons een toekomstbeeld. Een dystopisch toekomstbeeld, over hoe we een plek uitmijnen en dan gebruiken als opvangcentrum voor vluchtelingen. Op de kleine schaal van Nauru zie je de problematieken waarmee heel de wereld wordt geconfronteerd." - De Morgen
In dit verwoeste maanlandschap houdt Nauru vandaag – tegen forse betaling van Australië – vluchtelingenkampen open. De situatie van de vluchtelingen ter plekke is uitzichtloos. Tegelijk wordt het eiland van buitenaf bedreigd door een steeds verder stijgende zeespiegel. In deze postapocalyptische setting botsen documentaire theatermakers Silke Huysmans en Hannes Dereere op de grenzen van een wereld die gericht is op eindeloze groei.
Aan de hand van interviews en gesprekken die ze op het eiland opnamen, gaan ze op zoek naar een perspectief. Welke uitzichten blijven er over op een plek die ecologisch en economisch ten gronde werd gericht? Hoe gaan we om met de grauwe toekomstbeelden die ons allen boven het hoofd hangen?
