New Skin

“Ik voel me erg verbonden met een jonge generatie van anti-racistische schrijvers, klimaatactivisten, economen die opstaan. De eerste generatie die het economisch gezien niet beter heeft dan haar ouders. Jonge mensen die geboren worden in een kapotte wereld, rondkijken en vragen: Really? Is this what you’ve left us? Ik bewonder die woede. Het is de stugge verontwaardiging van iemand die gedwongen wordt op zoek te gaan naar alternatieve verhalen. Verhalen over wat succes, wat welvaart, en wat een welvarende maatschappij is. Die verontwaardiging kan een transformerende kracht zijn. Het fascineert me hoe in levensbedreigende situaties een enorme veerkracht en verbeelding wakker kunnen worden. Hoe in het hart van politieke en klimatologische dreiging vredesbewegingen ontstaan. Mensen die in het hart van onrecht en verwoesting kijken en dan toch vastberaden iets zeggen over liefde.”
— Hannah De Meyer