Na Flamer – haar dansant-duet met broer Lander – maakt danseres en choreografe Femke Gyselinck de muzikale dansvoorstelling Moving Ballads. Daarin gaat ze op zoek naar ongehoorde verhoudingen tussen popmuziek en hedendaagse dans, lyrics en lyriek, uitbeelding en verbeelding, choreografie en improvisatie. Moving Ballads neemt het woord ‘ballad’ letterlijk: in etymologische zin een gedanst lied, bewogen lyriek. De lier wordt vervangen door een batterij synthesizers, bespeeld door de vier performers: drie dansers, één pianist-componist. Die laatste, de veelzijdige jonge jazzcat Hendrik Lasure (vorig jaar in diverse gedaantes te zien in nona), componeerde een ballad die muzikaal en tekstueel het grillige en rijke oeuvre van Joni Mitchell omspeelt. Van dat ene nummer brengen de vier performers een reeks variaties: van strikt muzikaal tot in stilte gedanst.
concept
Femke Gyselinck
performers
Bryana Fritz, Femke Gyselinck, Hendrik Lasure, Sue Yeon Youn
muziek
Hendrik Lasure
tekst, dramaturgie & coaching
Wannes Gyselinck (Hof van Eede)
kostuums
Heide Vanderieck
licht & geluid
Brecht Beuselinck, Thomas Vermaercke
productie
kunstencentrum nona
coproductie
Cultuurcentrum Brugge, KAAP, Kunstencentrum Vooruit/LOD, STUK
met de steun van
de Vlaamse Gemeenschap & Kask/HoGent
“I’m fluid. You know. Everything I am I am not.” – Joni Mitchell
Het principe van variatie nodigt de toeschouwer uit om lijnen te ontwaren tussen muziek, woorden en de bewegingen en zo de lichamen te ‘lezen’ als betekenisdragers. Moving Ballads zoekt naar het niemandsland waar bewegingen net niet sprekend worden, waar een fysieke vorm van retoriek gestalte krijgt, om die vervolgens weer uit het verband te dansen.
