Beste ouders, vrienden en buren,
een kaartje om te laten weten dat ik een toegang tot de hel heb gevonden en dat ik goed ben toegekomen. Er is geen zon maar het is hier warm en het eten is ok.
Groetjes!
Ps: Ik heb gereden op de rug van het beest met zeven koppen!
Enkele mensen in een darkroom. Niks met seks ofzo. Nee, nee. Het is er gewoon dark als in off-the-grid. Het hele ding is zelfvoorzienend. Van water, van energie, van eten en drinken. Er is geen internet of gsm verbinding. De plek is dark. En daar, in die dark room, is het donker. Niet donker in dat er weinig licht is maar donker als in somber, verboden en taboe. Dat klinkt gevaarlijk, zeker voor die twee mensen daar, maar het is één van de veiligste plekken in het universum. Ah en ook: het is er donker omdat er weinig licht is. Dat ook.
Over goed uitgerust afdalen in de onderwereld en daar blijven.
tekst & regie Stef Lernous | scenografie Sven Van Kuijk | spel Steve Geerts, Kirsten Pieters, Tine Van den Wyngaert, Chiel van Berkel | techniek Thomas Vermaercke & Sven Van Kuijk | productie Abattoir Fermé & kunstencentrum nona | coproductie Perpodium | Met de steun van de taxshelter van de Belgische Federale Overheid via Cronos Invest
Je probeert altijd een wereld te creëren. Om mensen weg te trekken van het dagelijkse, zodat ze daarna beter om kunnen met dat dagelijkse. Om meeslepende verhalen te vertellen, moet je een wereld maken die helemaal klopt. Ik denk dat we dat altijd proberen. Tijd moet anders bewegen op scène dan daarbuiten. Het moet allemaal trager of sneller zijn. De graad van vuiligheid moet kloppen. De echte wereld is niet zo aangenaam, dus wat doen we met Abattoir? We maken werelden die voor ons leuker zijn. Misschien niet om in te leven, maar wel om te bedenken.
Stef Lernous
