Mawda

In de nacht van 16 op 17 mei 2018 komt de tweejarige Mawda om door een politiekogel op de snelweg nabij Mons. In een minibus is ze met haar Koerdische familie op de vlucht voor alle geweld thuis. Naar een veilig land. Naar een beter leven. Maar eenzaam zal ze even later sterven in een ambulance. Haar ouders zijn dan al opgepakt en afgevoerd.

Dit is geen voorstelling. Dit is echt. 

Aan de hulpdiensten en de pers verzwijgt de politie eerst dat er geschoten is. Eén dag later moet ze dat wel toegeven. Het zet de toon voor het hele verdere onderzoek: één volgehouden poging om deze moord op een tweejarig kind te minimaliseren, terwijl net de ouders als slachtoffers onder druk gezet en gecriminaliseerd worden. 

Dit is geen voorstelling. Dit is echt. Dit is België.

Nu twee jaar later, op 23 en 24 november, vindt in Mons de rechtszaak plaats. De openbare aanklager pleit voor verzachtende omstandigheden. Als een zacht vuurtje onder de doofpot? Hier staat niet één politieman terecht die zijn boekje te buiten ging, maar een heel systeem van politie- en staatsgeweld tegen al wie niet in het plaatje past. 

Dit is geen voorstelling. Dit is echt. Dit is België. En wij zijn allemaal toeschouwers.

Daarom maakt kunstencentrum nona deze zaak hier zichtbaar.

Omdat Mawda gerechtigheid verdient: de erkenning van de moord op haar.

Omdat Mawda niet meer is, maar er nog zoveel andere Mawda’s zijn. 

Omdat politiegeweld moet stoppen.