"Vorige week was ik hem kwijt
Ik had hem met twee briefjes naar de
supermarkt gestuurd
Een briefje met: “kwark”
En een briefje met: “help deze man
kwark te vinden”
Ik heb vier dagen niks gehoord”
duur
95 minuten
tekst, spel, regie
Maja Westerveld
begeleiding
Abattoir Fermé
decor en licht
Sven Van Kuijk
productie
Abattoir Fermé & kunstencentrum nona
Herman is een excellent puzzelaar, maar vraag hem niet om naar de supermarkt te gaan, want je ziet hem niet meer terug. In de wereld buiten zijn eigen kamer en buiten zijn eigen hoofd krijgt hij de stukken van de realiteit niet bij elkaar gepuzzeld. Zijn vrouw Gerda leest boeken over vrouwen die het slechter hebben dan zij. Dat aanbod wordt steeds kariger, maar dat ligt niet aan het aanbod en ook niet aan haar, zegt ze fijntjes tegen Herman, vlak voor ze hem verlaat.
In een poging om inzicht te krijgen in de ziel van Gerda en in de mensheid als geheel, zoekt Herman zijn toevlucht in het boek dat Gerda leest vlak voor ze vertrekt. Een boek over het wel en wee van Mevrouw van Veen, die zich moet zien te handhaven tussen de bekommernissen van dolende zielen die wel allemaal een droom hebben, maar niet de tools, noch de ballen om die dromen te realiseren. Een verzameling mensen die zich het leven anders hadden voorgesteld. Makkelijker. Vrolijker. Maar die allemaal weigeren om bij de pakken neer te gaan zitten.
In het toilet voor de spiegel haalt ze haar Real Life Deep Fake Make-upsetje tevoorschijn. Ze smeert een feestelijke kleur boven haar ogen, een competente blos op de wangen en speciaal voor de Compagnon van de Baas een erotische gloss op de lippen. “Je kan dit”, mompelt ze tegen haar spiegelbeeld dat haar hoofdschuddend aankijkt.
“Westerveld weet wat ze doet, al vanaf de openingspassage hang je aan haar lippen. Heerlijke woordkeuzes en pittige details maken van haar een volbloed verteller.”
Het Nieuwsblad
Over Maja Mesterveld
Schrijfster en theatermaakster Maja Westerveld (1985) is gefascineerd door enkelingen, zonderlingen en het bijzondere van het doodnormale. Ze houdt van mensen die consequent net onder de melodie zingen, die klein maar dapper uren door supermarkten dwalen en onverrichter zake huiswaarts keren, en om de andere week op een verkeerde trein stappen. Meestal een internationale.
Sinds 2017 maakt ze deel uit van de artistieke kern van Abattoir Fermé, waar ze een vijfjarig ontwikkelingstraject volgt. Na het veelgeprezen Drek (2017) is Herrie haar tweede solovoorstelling – een vlijmscherp gesprek tussen twee mensen die klem zitten in elkaar en in zichzelf, en die zich ondertussen proberen te handhaven in een wereld die om hen heen helemaal uit mekaar valt.
