Deze keer graaft de KOE diep in het eigen repertoire – tot in 1998, om precies te zijn. Peter Van den Eede en Willem de Wolf spelen De Nijl is in Caïro aangekomen: een hilarische en diep menselijke commentaar op de filosofie, het theater en het leven, stoutmoedig herlezen en herwerkt, naar teksten van Schopenhauer, Montaigne en Pascal. Ze trekken het stuk de 21ste eeuw in en zoeken uit hoe de eminente filosofen - plus enkele nieuwe spelers - soelaas kunnen bieden in tijden van mindfulness en dokter Google.
tekst
Peter Van den Eede en Frank Focketyn
herwerking van en met
Peter Van den Eede en Willem de Wolf
naar teksten van
Schopenhauer, Montaigne en Pascal
naar ideeën uit
Der Schein trügt van Thomas Bernhardt
techniek
Bram De Vreese end Shane Van Laer
dramaturgie (originele versie)
Griet op de Beeck
lichtontwerp (originele versie)
Marc Claeys
in samenwerking met
Cultuurcentrum Mechelen
"Cie de KOE verzacht de pijn van het zijn met ‘De Nijl…’
Het illustere trio dat ten grondslag ligt aan de voorstelling – Schopenhauer, Montaigne en Pascal – is niet geheel afwezig, maar wordt in een aantrekkelijke, zelden hoogdravende tekst vermaald."
De Standaard (1998)
In dit stuk wagen twee broers zich wederom op het strijdveld van het salon. Vanachter hun kamerjas praten ze de stilte vol. Bloedverwanten vastgeklonken in een ratelende folie à deux. Met zoveel verbaal geweld kan het niet anders of de humor ontsnapt door kieren en gaten. Maar soms leiden woorden ook naar onbekende einders, en geven tere stukjes mens zich haast onmerkbaar bloot.
Twee mannen, twee tegenpolen: ascese en hedonisme, ratio en romantiek, pragmatisme en heldendom, filosofie en slapstick. Wat ze alvast wel gemeen hebben, zijn hun nierstenen. En een vrouw, die hen heeft achtergelaten, aan elkaar overgeleverd.
