In De dieren moet de mens eraan geloven. Hij wordt beschuldigd door zijn leefomgeving. Of toch, zo lijkt het: “Je moet blind zijn om niet te zien dat we hier ongewenst zijn, dat de wereld er alles aan doet om ons te verpletteren, te verstikken, te verdrinken, te verbranden, te vergiftigen!”
concept
Geert Belpaeme
regie
Geert Belpaeme, Mats Van Herreweghe
dramaturgie
Bauke Lievens
lichtontwerp
Geert Vanoorlé
spel
Greet Jacobs, Oxana Sankova, Lien Wildemeersch
scenografie
Jens Burez
spel en muziek
Mattias De Craene
taxidermie en kostuum
Viktor Leestmans
productie
l’hommmm
coproductie
Kunstencentrum Vooruit
met de steun van
de Vlaamse Overheid, Kunstencentrum Buda, De Grote Post, C-Takt, KAAP, Cultuur Gent
“Animals are always the observed. The fact that they can observe us has lost all significance.”
- John Berger, Why look at Animals?
In dit stuk bevraagt Geert Belpaeme ons over mens-zijn, leefomgeving, burgerschap én macht. Dat doen de makers door de ogen van dieren: eeuwenoude, stille getuigen van wie of wat de mens is maar ook van wat taal doet en aanricht. Ze getuigen over een menselijke blik die alles wat buiten zichzelf bestaat tot (gebruiks)object maakt. Maar wat als de dieren en de dingen terugkijken?
Twee van de actrices maken dit seizoen meermaals hun opwachting in nona. Naast Lien Wildemeersch herkennen we namelijk Greet Jacobs (die op 20 februari ook in Weird Tales van KRAPP te zien is) en Oxana Sankova (die op 6 november haar eigen stuk I forgot naar nona brengt). Jazzcoryfee Mattias De Craene – later dit seizoen met zijn band Nordmann te horen – neemt de muziek voor zijn rekening.
De dieren doet tegelijkertijd denken aan het onhebbelijke van Kafka’s Het proces en het onoplosbare van het tribunaal rond oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann. Maar opgepast: deze keer staan wij allemaal in de beklaagdenbank.
