Hoe blijf je overeind in het volwassen leven zonder je op je vijftigste een kogel door je kop te jagen? Dat was het uitgangspunt van de speech This is water van de Amerikaanse schrijver David Foster Wallace. Wallace las de tekst in 2005 op de diploma-uitreiking van een prestigieuze hogeschool. Drie jaar later hing hij zich met een tuinslang op in zijn garage. Hij werd 46 jaar.
de voorstelling duurt 100 minuten
tekst
Willem de Wolf, Wannes Gyselinck, Freek Vielen
spel
Willem de Wolf, Suzanne Grotenhuis, Greg Timmermans, Ans Van den Eede, Freek Vielen
eindregie en scenografie
Peter Van den Eede
in samenwerking met
Cultuurcentrum Mechelen
Drie gezelschappen maken evenveel voorstellingen over de persoon en het werk van David Foster Wallace. Vertrekpunt zijn de biografie van de auteur, zijn verslaving, genialiteit, onzekerheid, depressie en hyperbewustzijn. Het eerste luik, DAVID of hoe we ons bedacht hebben zoekt uit hoe je een betekenisvol leven leidt, een leven dat samenhangt met anderen en met de wereld, zodat je minstens de vijftig haalt zonder jezelf van kant te maken.
"Onthutsend en confronterend" ... "onwaarschijnlijk goed vertolkt" ... "verbluffende scènes" ... "net niet gênant" ... "David vraagt al je aandacht"
PZAZZ
"De voorstelling DAVID van De Koe / Hof Van Eede / De Nwe Tijd zindert na een aantal dagen nog steeds na. DAVID draagt onmiskenbaar de drie verschillende signaturen van de betrokken gezelschappen, maar samen bereiken ze een punt dat ik hen afzonderlijk nog niet heb weten vinden."
Etcetera
"De voorstelling voelt als een nachtelijke autosnelwegrit waar de gesprekken en muziek op de radio je doen lachen uit ongemak, je dronken van treurigheid maken en met de straatlantaarnen doen stralen van troost."
Focus Knack
"David is het best wanneer de intellectuele en emotionele strijd van de titelpersoon via doorleefde, en soms biografisch geïnspireerde, confrontaties wordt verbeeld. Treffend zijn de scènes waarin de acteurs Wallace als spiegel voorhouden, of de hilarische talkshow met David Letterman (volgens Wallace hét schoolvoorbeeld van ironie), waarin Suzanne Grotenhuis en Willem de Wolf de sterren van de hemel spelen. Op die momenten toont David je bezield theater, waarin het intellect tot het hart doordringt. En dan wordt het kunst van de beste soort."
*** De Standaard
