Het laatste luik van deze danstriptiek - met lostmovements en First - is Koen De Preters zoektocht naar vrijheid: dansvrijheid. Hij ziet het theater als een groot wit canvas waar alle vormen van beweging toegestaan zijn. DANCING is koppig, poëtisch, absurd, beklijvend en intens. Eclectisch als een discotheek.
choreografie, dans, lichtontwerp, scenografie & kostuums
Koen De Preter
dramaturgisch advies
Nienke Reehorst
techniek
Jo Leys
zakelijke productieleiding
Lenneke Rasschaert
zakelijke productieleiding ad interim
Kate Olsen (BeMove)
spreiding
Vincent Company
coproductie
Julidans
Vooruit
C-TAKT
De Grote Post
met steun van
Vlaamse Overheid
residenties
cc Berchem
STUK
B-motion Bassano del Grappa
De Warande
Vooruit
Dommelhof Neerpelt
met dank aan
Pekfabriek
Ballet Vlaanderen
in samenwerking met
Cultuurcentrum Mechelen
"We should consider every day lost on which we have not danced at least once. And we should call every truth false which was not accompanied by at least one laugh." - Friedrich Nietschze
Dansen vanuit een noodzaak
DANCING is een statement. De Preter doet alles zelf. Hij opent de deuren van het theater, bedient zelf licht en geluid. DIY. Bewust, maar ook omdat de omstandigheden hem ertoe dwingen. De ondertoon van deze performance vertelt over de kwetsbare positie waarin veel kunstenaars zich vandaag bevinden. DANCING gaat niet alleen over dans an sich, maar ook over de mens achter de kunstenaar, die danst vanuit noodzaak, vanuit zijn ziel. Choreograaf Koen De Preter maakt voor het eerst sinds Les mots…toujours les mots bien sûr (2004) opnieuw een solo voor zichzelf.
