In Cuckoo deelt de Zuid-Koreaanse theatermaker/componist Jaha Koo de scène met drie niet-menselijke performers: rijstkokers. De aanleiding? Op een dag liet zijn eigen elektrische rijstkoker hem weten dat zijn maaltijd klaar was. Bij die melding ervaarde Koo een diep gevoel van eenzaamheid, ‘Golibmuwon’ (고립무원). Een moeilijk te vertalen woord dat het gevoel van hopeloos isolement uitdrukt dat het leven van de huidige jonge generatie Koreanen van vandaag kenmerkt.
Cuckoo
concept, regie, tekst, muziek & video
Jaha Koo
performance
Hana, Duri, Seri & Jaha Koo
cuckoo hacking
Idella Craddock
scenografie & digitale ondersteuning
Eunkyung Jeong
dramaturgisch advies
Dries Douibi
productie
De Pianofabriek
uitvoerend producent
CAMPO
coproductie
Bâtard Festival
ondersteuning
CAMPO
STUK
Kunstencentrum BUDA
das Kunst
Seoul Foundation for Arts and Culture
Noorderzon
Grand Theatre Groningen
met steun van
Vlaamse Gemeenschapscommissie
You are okay!
choreografie en dans
Sung-Im Her
beeld
So-Mang Lee
licht
Pablo Fernandez Baz
muziek
Jamie Hamilton
concept
Global citizen
met steun van
NRW Kultur Tanzrecherche # 17
Cocoon dance
Seoul Arts Foundation
British Council
Arts Council Korea
Provincie Oost-Vlaanderen
NRW Kultursekretariat Wuppertal
Testbeds / Bedfordshire University
residenties in
Kasteel van Gaasbeek
Cocoon dance
Trip Space
GC De Woeker
De Grote Post
Bedfordshire University
Roehampton University
Sprekende rijstkokers
In Cuckoo zijn de gehackte, sprekende rijstkokers – van het merk Cuckoo – Koo’s gesprekspartners in pijnlijk grappige dialogen over het eenzame leven waar Koreaanse jongeren mee te kampen hebben. Want hoe groei je op in een prestatiegerichte en hoogtechnologische maatschappij waar sociaal isolement, jeugdwerkloosheid en zelfdoding hoogtij vieren? In bitterzoete en grappige dialogen, neemt de Zuid-Koreaan u mee op een trip doorheen de laatste twee decennia uit de geschiedenis van zijn vaderland. Hierin combineert hij persoonlijke ervaringen met politieke gebeurtenissen en reflecties over geluk, economische crisissen en de dood.
You are Okay!
Nog meer werk met Zuid-Koreaanse roots ontdekken we bij Sung-Im Her. Ze heeft al geruime tijd een sterke band met ons land dankzij haar passage bij P.A.R.T.S. (Anne Teresa De Keersmaeker) en samenwerkingen met Needcompany (This door is too small (for a bear), Mush-Room en Odd but True). Ook is er haar link met Abattoir Fermé: in de voorstellingen Monkey, Entrance, NYMF en BUKO had ze telkens een belangrijke hand.
Voor de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen mocht ze een zogenaamde “Tanzrecherche” uitvoeren. In haar geval werd dit een onderzoek naar ontheemde lichamen in een vreemd land. Ze interviewde Koreaanse immigranten die meer dan vijftig jaar geleden naar Duitsland trokken om er mijnwerker of verpleger te worden. De onderzoeksvraag: zijn deze mensen geïntegreerd, en zo ja, tot op welk niveau? Wat en waar is hun thuis? Deze danssolo tracht daarop antwoorden te geven.
