Louis Janssens en Willem de Wolf leerden elkaar kennen toen Willem als docent op de toneelschool Louis zijn klas binnen zag komen en even dacht zichzelf te zien als student van 35 jaar terug. Hij zag dezelfde gretigheid, dezelfde ambitie, dezelfde in bravoure verpakte onzekerheid. Zelfs die hele slungelachtige gestalte met suggestieve haarlok die nonchalant over het voorhoofd hing, was, met wat tegenlicht, bijna Willem.
Andersom herkende Louis zich ook in Willem. Als iets dat je zou kunnen worden, ook al wil je het misschien niet. Als zogenaamd volwassen, ervaren, met in gelatenheid verpakte onzekerheid. Wat zie je eigenlijk, als je jezelf in de ander ziet? Is jezelf in de ander herkennen de basis waarop en waarmee je leert?
Analoog wordt een intergenerationele voorstelling waarin wordt gezongen en gesproken over de kindertijd, over moeders en over zoekende ontwrichtende liefdes. Een partituur over afgelegde en gewenste leerprocessen. Over vroeger en later, maar ook over hoe jezelf als jonge - of oudere - mens te positioneren binnen de wereld.
de voorstelling duurt 1u15
_____
van/met Louis Janssens & Willem de Wolf | techniek, licht & soundtrack Shane van Laer | choreografisch advies Femke Gyselinck | kostuums Cecile Taylor | productie DE HOE | coproductie Het Laatste Bedrijf | met dank aan Ferre Marnef, Simon Baetens, Peter Seynaeve, Mitch Van Landeghem & Carine van Bruggen
Deze productie kwam tot stand met de steun van de Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overheid
In samenwerking met Cultuurcentrum Mechelen
"Willem de Wolf en Louis Janssens vertellen elkaars verhaal in dit knappe, intergenerationele kleinood: een heerlijk spiegelpaleis!"
★★★★ De Standaard
"DE HOE zoekt naar intergenerationele verbinding met ‘Analoog’ : in een prachtig duet reflecteren Willem de Wolf en zijn ex-student Louis Janssens over de manier waarop ze elkaar en elkaars werk vormden, en vormen."
★★★★ De Morgen
“Terugblikken en vooruitkijken ontmoeten elkaar in dit schitterende woordenspel en spiegelpaleis: een wonderschoon acteursduet!”
★★★★★ De Volkskrant
"Een fraai meanderende tekst over kunstenaarschap, jeugdige overmoed en ouder worden, gretigheid en spijt en schaamte. En niet in de laatste plaats, over leren. Van elkaar leren."
Theaterkrant
