Contour Biennale

Auguste Orts, dat is Herman Asselberghs, Sven Augustijnen, Manon de Boer, Fairuz Ghammam en Anouk De Clercq. Geen indivi­duele curator dus, we een platform geleid door kunste­naars. Op de open call die nona in januari van dit jaar lanceerde, reageerden meer dan honderd­vijftig – vaak interna­ti­o­nale – kandidaten. Het voorstel van Auguste Orts sprong meteen uit de band dankzij het open en uitnodi­gende karakter ervan. Als curator heeft Auguste Orts een inclusieve en feeste­lijke editie voor ogen. Het voorstel vertrekt van een grote affini­teit met de geschie­denis van de biënnale en vanuit een passie voor het bewegende beeld.

Kunste­naars Herman Asselberghs, Sven Augustijnen, Manon de Boer en Anouk De Clercq richtten Auguste Orts in 2006 op. De vier samen met Fairuz Ghammam die in 2021 Auguste Orts vervoegde, zijn van mening dat de kunste­naars­film pas kan bestaan wanneer er een web wordt rond geweven. Een weefsel van publiek, program­ma­toren, pers, discours, productie-, distri­butie- en vertonings­struc­turen en natuur­lijk ook een gemeen­schap van makers. Met Contour 2023 wil Auguste Orts graag het belang van dit ecosys­teem zichtbaar maken en bijdragen aan de duurzame uitbouw ervan. De jubile­u­me­ditie lijkt hen de uitgelezen aanlei­ding om het heden, verleden en toekomst van de kunste­naars­film, én van Contour, met elkaar te verbinden.

Voor de negende editie nam de biënnale een heel nieuwe gedaante aan. Curator Nataša Petrešin-Bachelez koos voor de noemer “Coltan as Cotton”, waarbij ze zich liet inspireren door het gelijknamige videogedicht van de Amerikaanse rapper, slammer en schrijver Saul Williams. Contour Biennale 9 werd een langgerekt continuüm dat op 25 oktober 2018 begon met een inleidende fase. Drie lange weekends (11, 12 en 13 januari 2019: fase van de wassende maan - 17, 18 en 19 mei 2019: fase van de volle maan - 18, 19 20 oktober 2019: fase van de afnemende maan) die de maancyclus volgden, vormden vervolgens de ruggengraat van de biënnale. Petrešin-Bachelez engageerde meer dan 50 deelnemers om invulling te geven aan deze editie. Dat leidde tot meer dan 20 nieuwe projecten. Ook initieerde de curator een educatieprogramma dat parallel liep met de biënnale en dezelfde thema’s onderzocht: de Transnational Alliance.

De achtste editie van Contour Biennale vond plaats in de lente van 2017 en kreeg de stempel van de Zuid-Aziatische curator Natasha Ginwala. Meer dan twintig lokale en internationale kunstenaars presenteerden nieuw en recent filmisch werk op verschillende locaties in Mechelen. Contour Biennale 8 toonde hedendaagse kunst tegen de achtergrond van het 400 jaar oude verleden van de Grote Raad. Dit Mechelse gerechtshof was het juridische centrum van Europa. De kunstwerken belichtten het thema rechtvaardigheid elk vanuit een eigen invalshoek. Film, video, installaties en performance dompelden bezoekers onder in de wereld van recht, rechtspraak en rechtvaardigheid.

Contour Biennale 8 liep van zaterdag 11 maart tot en met zondag 21 mei 2017.

CONTOUR 7, de zevende editie van de Biënnale, werd opgedragen aan humanist, staatsman en martelaar Thomas More. Door velen beschouwd als martelaar, door anderen als monster, maar ook als kunstenaar of filosoof. Wat er ook van zij, hij was als briljante dwaas ruimschoots voor op zijn tijd. Tijdens een verblijf in Vlaanderen in de zomer van 1515, waarbij hij ook Mechelen bezocht, schreef More het grootste deel van zijn boek over de ideale staat, het eiland Utopia.

CONTOUR 7 presenteerde het werk van meer dan twintig internationale kunstenaars op verschillende locaties in Mechelen. Deze werken, waaronder een groot aantal nieuwe creaties, putten hun inspiratie uit de utopieën, monsters en martelaren uit heden en verleden. Curator was Nicola Setari.

Contour 2013, de 6de Biënnale voor Bewegend Beeld, droeg de stempel van de Deense curator Jacob Fabricius. Onder de titel Leisure, Discipline and Punishment (Vrije tijd, discipline en straf) onderzocht hij sociale functies en relaties binnen de maatschappij.

De zesde editie van Contour was te zien op vier tentoonstellingslocaties in Mechelen: de gevangenis, het voetbalstadion van KV Mechelen, de Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk en het museum Hof van Busleyden. Deze semipublieke ruimtes worden om allerlei redenen bezocht: voor het plezier, uit noodzaak, vanuit een geloof of onder dwang.

De 5de Biënnale voor Bewegend Beeld droeg de stempel van curator Anthony Kiendl (CAN). Onder de titel ‘Sound and Vision: Beyond Reason’ legde de tentoonstelling verbanden tussen muziek, bewegend beeld en de maatschappij.

Editie 4 droeg de stempel van curator Katerina Gregos. Onder de titel ‘Hidden In Remembrance Is The Silent Memory Of Our Future’ stelde de tentoonstelling indringende vragen over de geschiedenis zoals ze tot ons komt en over het belang ervan. Contour 2009 was goed voor meer dan 5 uur kijktijd.

Contour 2007 – derde biënnale voor videokunst – heeft als ondertitel Decoder gekregen. De tentoonstelling presenteerde een aantal videowerken vanuit een dubbele vraagstelling. Ze onderzocht de mechanismen van kennisproductie die de manier waarop mensen de wereld begrijpen mee vorm geven. Binnen datzelfde onderzoek analyseerde de tentoonstelling ook de manier waarop hedendaagse mediakunsten omgaan met die vraag, al dan niet in een reflectie over zichzelf als medium.

Twee kunstenaars, Dara Birnbaum en Kerry Tribe, vormden voor curator Cis Bierinckx bij Contour 2005 het uitgangspunt om verder te bouwen aan een samenhangend ensemble van werken en kunstenaars. Wat hem boeide was niet enkel de confrontatie tussen twee generaties kunstenaars, maar de manifeste statements die Dara Birnbaum, als 'godmother' van de videokunst, en Kerry Tribe, als jonge kunstenares, op een persoonlijke wijze uiten. Voor de verdere selectie van kunstenaars inspireerde Bierinckx zich op de intensiteit en de visie die terug te vinden zijn in het werk van beide kunstenaars.

Tijdens de eerste editie van Contour toonden vijftien kunstenaars, voornamelijk uit België en Nederland, op acht locaties in het centrum van Mechelen hoe actuele videokunst zich meester kan maken van historische ruimtes, als een nieuwe vorm van schilderkunst of sculptuur. Kunstenaars als Hans Op de Beeck, Franciska Lambrechts, Honoré δ'O, Orla Barry, Rui Chafes, Sven Augustijnen en Els Dietvorst stelden hun werken tentoon in Mechelse locaties als de Sint-Janskerk, de Begijnhofkerk, De Garage en andere.