Annabel Koele +Haaibaai
MAGNITUDE + ONCE UPON A STREETCAR | double bill
MAGNITUDE - Annabel Koele
Met een constant transformerend lichaam en haar gitaar reist Annabel Koele langs vervreemdende landschappen waarin ze de toeschouwer meeneemt in haar zoektocht.
MAGNITUDE is een fysieke zoektocht naar het vinden van een eigen volume. Niet te groot, niet te klein. Een compromisloos en veranderlijk volume. Er ontstaat een brandende zucht naar het creëren van ruimte; als vrouw in haar eigen lichaam en in relatie tot het patriarchaat; als gegoten vorm die zichzelf opnieuw verkent; als maker en transformator van de ruimte, met tegelijkertijd een lichtzinnigheid die plots kan omslaan in gevaar. In MAGNITUDE wordt de toeschouwer met open ogen ontvangen om mee te gaan in deze beeldenstorm.
Als performer, mimer, danser en maker creëert Annabel Koele fysieke voorstellingen die onze algemene perceptie van tijd en realiteit uitdagen. Door zich te richten op het samenbrengen van dans en mime, gaat ze na hoe het lichaam werkt als instrument voor het creëren van surrealistische en absurde beelden in verhalen. Nieuwe perspectieven en plotselinge vervreemding worden gecombineerd met een gevoel van lichtheid, humor en muzikaliteit.
Creatie en spel: Annabel Koele • artistiek adviseur: Fleur van den Berg • muzikale referentie: “We Are” van India.Arie • speciale dank: Via Rudolphi, Timon Persoon, Tim van Dongen, Academie voor Theater en Dans • beeld © Bart Grietens
Once Upon A Streetcar - HAAIBAAI
Antwerpen. De tram komt aan in Deurne Noord. Uit stapt Blanche DuBois: de personificatie van Knokke-Le-Zoute, met een grote rolkoffer en een Stanley drinkbeker in de hand.
Is het hier dat haar zus woont? In zo’n krot? Het was toch tramlijn Begeerte die ze moest nemen?
Voor de duizendste keer neemt Blanche de tramlijn. Voor de duizendste keer stapt ze uit bij de Elyseïsche Velden.
Voor de duizendste keer haalt ze het leven van haar zus overhoop, met de hete adem van haar schoonbroer in haar nek. En al die tijd blijven wij naar haar kijken.
Once Upon A Streetcar is het debuut van theatercollectief Haaibaai, naar A Streetcar Named Desire van Tennessee Williams.
Actrice Nikki Deras belichaamt het iconische personage Blanche, en construeert de voorstelling ter plekke in de vorm van een auditie.
Als Blanche is ze gedoemd om toe te kijken vanaf de zijlijn. Systematisch is ze getuige van geweld om zich heen, maar kiest ze om de ogen ervoor te sluiten.
Hoe ver kunnen we gaan in het creëren van een droombeeld?
Waarom voelt een actrice zich aangetrokken tot dit onbetrouwbaar sujet, met een allergie voor fel licht?
Kan het spelen van iemand die zich dwangmatig terugtrekt in de schaduw, een manier zijn om eindelijk zelf uit de schaduw te treden?
Spel: Nikki Deras • tekst en regie: Kato Cornil • kostuum: Sam Beddegenoodts • met dank aan: RADAR Mechelen, Waas Gramser
