Courtney MayRobertson + TimBogaerts + MaisieWoodford
HUNTER + Almost Transparent Blue + no strings attached | TRIPLE PUPPET BILL
Deze avond staat helemaal in het teken van poppenvoorstellingen, maar dan niet zoals we die kennen. Is er normaal een duidelijke hiërarchie, met een maker die een pop gebruikt om een verhaal te vertellen, dan zetten Courtney May Robertson, Tim Bogaerts en Maisie Woodford dit gegeven op z’n kop. Wat als je uitgaat van een gelijkwaardigheid tussen maker en pop als performers, misschien zelfs letterlijk een doppelgänger? Wat als de pop een alter ego kan zijn, of performer en pop/personage samenvallen? Het is een ideaal uitgangspunt om vragen te stellen (over rollen en gelijkheid, bv.), op zoek te gaan naar een gezondere balans tussen mens en omgeving, en dat aloude doel: verhalen vertellen op verrassende manieren.
Courtney May Robertson – HUNTER
In HUNTER kijkt Courtney May Robertson kritisch naar de vrouwonvriendelijke rollen die aan vrouwen worden toegekend in drie belangrijke filmgenres: porno, horror en melodrama. Samen met haar hyperrealistische dubbelganger in popvorm creëert Courtney May Robertson beelden waarin (seksuele) perversie, het groteske en emotionele overdaad symbolen worden voor lichamelijke autonomie en empowerment. Het duo - de een van vlees en bloed, de ander gemaakt van schuim en siliconen - brengt de innerlijke kwellingen en extases in kaart van een individu dat in conflict is met een archaïsche maatschappij die zuiverheid als morele norm hanteert.
”In essentie gaat HUNTER over gevaarlijk obsessief verlangen. Het soort bedwelmend verlangen dat je bij de keel grijpt, je vastpint en je leven neemt; en je laat het je vernietigen en geniet van elke seconde.” - Courtney May Robertson
Almost Transparent Blue – Tim Bogaerts
Temidden van een crash van ledematen, gebaren en geluid, rapen ze zichzelf bij elkaar. Ze monteren zichzelf. Ze gaan verder en razen voort.
Almost Transparent Blue is een duet tussen een menselijke en een anders-dan-menselijke performer op scène. Ze benaderen de ander vanuit hun eigen lichaam en brengen elkaar tot leven met verschillende talen: beweging, manipulatie, zacht gefluit. Ze blikken zowel vooruit als terug. Met Almost Transparent Blue ontwikkelt Tim Bogaerts een dynamische vorm van co-creatie, voorbij de mens als centrale betekenisgever. Er ontstaat een nieuwe vorm van verwantschap met de ander en zichzelf.
Credits: To be announced
no strings attached - Maisie Woodford
Danser, performer en maker Maisie Woodford is gefascineerd door fysieke komedie, theater en hoe je met een lichaam verhalen kan vertellen. In 2024 danste ze in Kinga Jaczewska’s BRUT (een coproductie van nona, die hier in première ging). no strings attached toont waar Woodford recent rond gewerkt heeft met haar team: de combinatie van poppenspel, beweging en tekst verkennen. Het sluit aan bij haar solo Mud Mother, een voorstelling rond het vrouwelijke lichaam en moederschap. Nu animeert ze met Anne-Lene Nöldner een pop, op zoek naar nieuwe manieren om te vertellen met dans, klank en tekst.
Onderzoeksconcept: Maisie Woodford • onderzoek & performance: Maisie Woodford, Anne-Lene Nöldner • muziek & geluidsdesign: Raphael Malfliet • kostuum & poppendesign: Smila Zinecker • dramaturgie: Kim Snauwaert